Na 10 weken stage te lopen in de Kantui school in Kidatu (Morogoro) is het einde van de 3 maanden in zicht. Als afsluit van onze periode in de school, geven we een afscheidsfeest voor zowel nursery, als primary. We spreken een week op voorhand af om taarten te laten maken voor ongeveer 400 kinderen, leerkrachten en personeel. We halen enkele frisdranken en sapjes voor de jongsten. Ook hebben we enkele ballonnen bij. Onze voorlaatste dag is aangebroken. De leerkrachten en kinderen van het lager zijn er volop over bezig. Als teacher Atu (de leerkracht van pre class one) me vertelt dat ze de dag voordien de klas op de hoogte had gebracht van ons vertrek en Ali (één van de 5-jarige kinderen) moest huilen, springen ook bij mij de tranen in m'n ogen. Met Ali heb ik toch wel een speciale band en dat raakt me nog meer. We krijgen het allemaal wat moeilijk en nemen met tranende ogen onze laatste klasfoto.
Vrijdag 12 april is onze laatste dag. We komen aan op school en gaan onmiddellijk naar de taarten kijken in het bureau van Jessica. Maar, als we zien dat er maar 4 taarten zijn ter grote van een eetbord, is er toch wat teleurstelling... Hiermee kunnen we nooit 400 personen een stuk geven. De taarten zien er heel mooi uit met regenbogen er op, maar we hebben er meer nodig. Terwijl Kaat de cadeautjes verder voorbereid, gaan Fien en ik op het laatste moment nog op taartenzoektocht. We stappen onze vaste winkel binnen en tot onze grote opluchting kunnen we nog negen taarten krijgen voor dezelfde prijs van de vier regenboogtaarten. Fien haalt er een moto met kar bij en we laden de taarten in. Ook wij springen achterop, iedereen in de straat moet met ons lachen. Weer een onverwachte ervaring er bij, maar een nieuw voorval staat ons te wachten. We hebben het erg druk met het voorbereiden van ons afscheidsfeest en de taartenzoektocht. Als we langs nursery stappen, zien we de muziek box en tafel klaar staan. We vragen de leerkrachten of er misschien iemand jarig is, maar ze antwoorden hier op dat dit eigenlijk voor ons is. Ze dachten dat we in de voormiddag ons afscheidsfeest bij hen zouden vieren en in de namiddag bij primary. Jessica had dit zo gecommuniceerd, maar wij wisten zelf van niks. Ze zijn alles aan het opruimen, maar we willen nursery zeker niet laten vallen en maken op het laatste moment (alweer) een nieuw plan. De jongsten slapen van ongeveer 13u tot 15u20, dus gaan we eerst naar primary en erna naar nursery tot 17u. Vanaf 19u is er dan een afscheidsfeest samen met de leerkrachten. Na een snelle hap in ons huisje, keren we vlug terug naar school voor ons feestje bij primary. Onze troon en tafel staat al klaar. De muziekleraar heeft samen met enkele studenten een lied en enkele dansjes voorbereid. Als ze nog maar de woorden: 'Goodbye teachers' zingen, beginnen de tranen alweer te komen. We genieten volop van de dansmoves van de kinderen. We krijgen ook nog een speech van mama Jessica waarbij ook zij een krop in de keel krijgt en er tranen vloeien. Misschien tijd voor de cadeautjes dan. We hebben met het sponsorgeld van de paandersschool in Meulebeke en de basisschool in Olsene een pakket met grote meetlat, boog, geodriehoek en passer voorzien. Voor het voetbalteam hebben we de outfits laten bedrukken met de naam van de school en een nummer. Ook een nieuwe voetbal is aanwezig. Voor het netbalteam van de meisjes hebben we ook outfits laten maken en bedrukken. Voor boarding school (het internaat) hebben we voor zowel de jongens, als de meisjes enkele shampoos gekocht. Als laatste hebben we zoals belooft ook voor Calvin, een jongen uit class 4 een cadeau voorzien. Hij won een tekenwedstrijd onder 20 scholen. We hebben hem een kleine voetbal gekocht. Voordat ze de cadeaus krijgen, moeten ze eerst een opdracht uitvoeren zoals: een dansje doen, met z'n allen op een stuk krantenpapier, het plafond aanraken met 7 personen, pompen... Ook wij krijgen onverwachts een mooi Afrikaans doek en kaart met alle namen van de leerkrachten. We nemen nog een laatste foto met alle leerkrachten van het lager. Na de foto halen we de taarten en drankjes. Iedereen krijgt 1 stuk taart, een kauwgombal en drankje. De leerkrachten nemen dit over en ondertussen gaan we naar nursery. De kinderen en leerkrachten zitten ons al op te wachten. De leerkrachten hebben het krijtbord versierd en een tafel klaargezet. Ze spelen muziek af en zingen enkele liedjes. Doordat de paasvakantie de volgende dag van start gaat en er vele kinderen verder weg wonen of naar een andere stad op bezoek gaan, zijn niet alle kleuters nog aanwezig. We krijgen nog enkele speeches. Voor de leerkrachten van nursery hebben we enkele foto's voorzien van onze momenten samen. Ze krijgen elk enkele foto's aan een lint, maar ook zij hebben een cadeau voor ons. We krijgen alweer een mooi Afrikaans doek rondom ons. De tranen springen zowel bij hen, als bij ons in de ogen. Al snel geven we de wachtende kinderen een stuk taart, een kauwgombal en een sapje. Daarna nemen we voor de laatste keer foto's met de kinderen en de leerkrachten. Even bekomen en twee uurtjes later horen we de muziek al vanuit de dinning hall. Niet alle leerkrachten zijn aanwezig, maar de meeste onder hen zijn gebleven. Jessica spreekt ons toe en we krijgen van de leerkrachten van class 1 een ketting en oorbellen. Van hen samen krijgen we een tas. We eten samosa en drinken een soda (frisdrank). Daarna kan het feest starten. Er is zelfs alcohol aanwezig. Alle leerkrachten dansen er op los, inclusief mama Jessica. We lachen de hele avond, maar dan zien we de kinderen van boarding school door de ruiten kijken. Ze mogen niet meedoen, enkel kijken. We kunnen uiteindelijk toch de opvoeders overtuigen om ze even te laten meedansen. Ze zijn dolenthousiast en tonen al hun dansmoves. Rond 22u30 stoppen ze de muziek en gaat iedereen naar huis. We beseffen dat we iedereen enorm hard zullen missen en nu we hier, op vakantie zitten wordt dat alleen maar bevestigd. We konden het toch niet laten om nog enkele kinderen te bezoeken. We bezoeken cipe (de dochter van teacher Ruth), Michelle, Josephine, Lightness en Ali. Ali is de jongen waar ik eerder al over sprak. Het moment dat hij me ziet, springt hij me meteen in de armen. Zijn ogen blinken naar me en ik krijg het onmiddellijk weer wat moeilijker. Wat zal ik mijn kleine vriend missen. Ik geef hem toch nog een foto van ons met een tekstje en een armbandje. Het afscheid zit er op en de vakantie staat ons te wachten. We gingen al naar Mafinga en Irringa op safari. Ook Dar es Salaam hebben we bezocht. Nu zitten we op het prachtige Mafia island en zaterdag nemen we de boot naar Zanzibar. Nog één week te gaan en we landen terug in België. Ze zeiden ons dat de tijd voorbij zou vliegen en ze hebben gelijk ook! Ik ga de kantui school enorm missen, maar kijk er stiekem ook wel naar uit om terug naar mijn 'koude' Belgenlandje te gaan. Deze belevenis zal ik nooit vergeten! Kwa heri! (Goodbye!) Emily |