De laatste drie weken in babyclass zitten er ondertussen ook al weer op. We hebben rond het thema: 'Animals' gewerkt. Hierbij toonde ik een filmpje over dieren, we beelden dieren uit, we leerden over grote en kleine dieren, we gingen in de tuin op zoek naar dieren... Aan het begin van de les deden we telkens de bewegingen op het liedje: 'Animalsong' en als ze iets heel goed kunnen, is het wel dansen. Een leuk thema voor de kinderen, alleen is de kennis veel groter in het Swahili dan in het Engels natuurlijk. Zo is het duidelijk dat 'simba' lion betekent (1.1. Een vreemde taal spreken). Denk maar aan de film: 'The lion king', afkomstig van Tanzania.
Doordat we dit thema hebben uitgewerkt en er een nood is aan meer structuur voor zowel de kinderen, als de leerkrachten, hadden we het idee om met symbolen te werken. In België werken we ook op deze manier en de leerkrachten vonden het dan ook een goed idee (5.3. Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen). In mijn les laat ik de kinderen één voor één naar voren komen en een eigen symbool kiezen. Op deze manier komt de keuzevrijheid en het herhalen van de dieren in het Engels aan bod. De symbolen kleef ik tijdens de lessen op hun schriftjes en dat zijn er een heleboel. Ze hebben elk een schriftje per vak (4) en daarnaast het huiswerkschriftje voor elk vak. Niet alle schriftjes zijn netjes gekaft, dus eerst kaft ik ze allemaal tot het papier op is... Daarna schrijf ik er de titel en naam op en wordt het symbooltje er op gekleefd. Ook aan de muur van de slaapklas zullen er symbooltjes gehangen worden waar ze hun schoenen kunnen onder plaatsen. De leerkracht vertelde ons dat het vaak een probleem is om de eigen schoenen terug te vinden aangezien deze allemaal zwart moeten zijn (2.8. Culturele conflicthantering). De symbolen stoppen we ook in de klas in een doosje die ze kunnen gebruiken voor activiteiten of een beurtensysteem. Ze kunnen dus voor heel wat doelen gebruikt worden en we hebben ze gelamineerd zodat ze hopelijk langer goed blijven, maar de kwaliteit van het lamineren is hier niet op z'n best. Een nieuwtje, een kanga (het kleurrijke doek) gebruiken ze hier ook vaak als draagzak voor de baby's. Dat hebben we dan ook met veel plezier enkele keren uitgetest... Wij leren vele leuke gewoontes van hen, maar er is ook ruimte om met mama Jessica enkele leuke dingen van België uit te testen. Zo hebben we gezichtsmaskers meegebracht en deze samen met haar op ons gezicht gesmeerd en wat schitterden we! Een andere leuke gewoonte is het vieren van de verjaardagen op school. Er wordt veel werk besteed aan het vieren hiervan. Alle kinderen van nursery mogen mee komen vieren en dat doen ze maar al te graag, want ze krijgen er volop koekjes, snoepjes en een drankje. Voor de jarigen zelf is er cake voorzien door de ouders, ook de andere eetwaren werden betaald door hen. We zingen met z'n allen, inclusief de ouders en eventueel hulpjes enkele liedjes. Daarna geeft de jarige een stuk cake aan de ouders, hulpjes, broers/zussen, leerkrachten en omgekeerd. Een bijzonder gebaar dus voor ons. Zelf hebben we dit nu al een viertal keer meegemaakt. Zoals je misschien kan raden vanuit de titel, hebben we deze keer contact opgenomen met België. De kinderen van babyclass hebben tekeningen van dieren ingekleurd voor de kinderen in mijn pilootklas: klas 2/3 A in Sint-Lutgardis Meulebeke. Toen we met elkaar belden, heb ik ze de klas en school laten zien. Wat een leuk moment om hen te laten kennis maken met elkaar. De kinderen bleven maar zwaaien naar mijn gsm en begonnen spontaan liedjes te zingen. De klas in België heeft ook een enveloppe voorzien om naar ons op te sturen en zo houden we contact met elkaar, ook al zijn we zo ver van elkaar verwijderd. Na mijn belevingen hier in Tanzania, ga ik terug naar de pilootklas in Meulebeke om daar alles aan de kinderen mee te delen. We zullen proberen om hen onder te dompelen in de Tanzaniaanse cultuur en er een tweede Kantui school van te maken (5.3. Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen). Deze afgelopen periode ben ik ook in contact gekomen met het plaatselijk ziekenhuis van Morogoro. Ik voelde plots een soort hevige kramp in mijn bovenbeen. Ik dacht dat het wel ging overgaan, maar de volgende dag werd het veel erger. Ik kon de pijn echt niet verdragen en het wandelen lukte met niet meer, dus besloten we om toch richting het ziekenhuis te gaan. Omdat we daar met drie muzungu's (blanken in Swahili) waren, kreeg ik precies voorrang op de lange wachtrij die buiten stond te wachten. Ik voelde me er toch niet zo goed bij, maar ik wou wel zo snel mogelijk verlost worden. Ze brachten een rolstoel voor me en reden me zonder veel voorzichtigheid naar de dokter. Hij gebruikte een hotspray voor de spieren en na enkele minuten vroeg hij me al of het over was, wat uiteraard niet zo snel ging... Dus, reden we weer met alle 'voorzichtigheid' naar een kamer. Daar kwam een andere dokter en die besloot om even aan mijn been te trekken. Ik kan je vertellen dat dat helemaal geen deugd deed. Hij schrok er zelf van en schreef me twee soorten pillen voor. Gelukkig had Kaat antibiotica meegebracht van België en kon ik deze ook innemen. Na de 'voorzichtige' ritten en het getrek aan mijn been (met wat tranen als gevolg), werd vastgesteld dat ik een infectie had door waarschijnlijk een beet van een insect (2.3. Culturele veerkracht). Ondanks dat, konden we afgelopen weekend toch even bekomen in Moshi, hier verblijft een vriendin van Kaat samen met nog een andere studente. Ze studeren beide ook kleuteronderwijs en staan er in het plaatselijk schooltje. Via hen konden we ook dit schooltje eens bezoeken. Je ziet onmiddellijk veel verschillen. Deze school is enkel een kleuterschool met grote lokalen, maar bijna geen tafels en ze hebben er elk hun eigen stoeltje. Interessant voor ons om ook eens breder te kijken dan enkel onze school. Vanuit ons verblijf hebben we zicht op de kilimanjaro, de grootste berg van Afrika. Nee, we hebben deze niet beklommen, want dan zouden we wel 6 dagen onderweg zijn en je moet er fysiek op voorbereid zijn. Wat we wel hebben bezocht is: hot springs, een prachtig plekje met helderblauw water en veel groene natuur. Het is niet zo groot, maar zeker de moeite waard om te zien (2.5. Culturele kennis). Na onze kleine trip, is het tijd om weer richting Kidatu (Morogoro) te rijden. De lange busrit hoort er helaas ook bij. Wel handig om tijd te vinden tussen de drukke schooldagen om je blog te schrijven... Op naar een nieuwe drie weken in middle class en er zijn ook nieuwe projecten op komst! Tot de volgende blogpost. Greets Emily |