Het is zover, gepakt met twee valiezen van 23 kilo en onze handbagage stappen we met ons zessen op het vliegtuig richting Dar es Salaam (de luchthaven in Tanzania). We maken eerst een tussenstop in Istanbul. De vlucht duurt in totaal 13 uren. Eenmaal aangekomen is het daar 3u20 (2 uur later dan in België). We worden naar het busstation gebracht en worden er overweldigd door de drukte, de vele bussen, de mannen die onze bagage willen dragen... Eindelijk bij de juiste bus en onze bagage kunnen inladen, maar dan vertrekt de bus met bagage en zonder ons. We lopen er achterna en een man houdt de bus voor ons tegen. We zijn net op tijd en de volgende rit van 6 uren kan beginnen. (2.3 culturele veerkracht)
De warmte kunnen we al duidelijk aanvoelen, wat een verschil met de temperatuur in België. We stappen af in Morogoro, weer enorm hectisch. De vrouw op de bus liet ons blijkbaar te vroeg afstappen. Ze willen onze bagage niet uitladen en alweer vertrekt de bus bijna met al onze bagage. Na wat rondlopen en rondbellen, komen we eindelijk weer op de juiste bus terecht richting Kidatu. (3.1 zich internationaal oriënteren)De rit duurt 4 uren, maar gelukkig rijden we ook door het nationaal park, waar we al enkele dieren kunnen spotten: giraffen, olifanten, antilopen... Eens we het bord 'Kantui school' zien, zijn we enorm opgelucht. Mama Jessica komt aangelopen en brengt ons naar de eethal. Hier krijgen we een warm onthaal met zang en dans van de kinderen en een maaltijd met rijst en frisdrank. Na afloop rijden we naar mama Jessica haar huis toe. Als we daar de drie bedden zien, zijn we heel tevreden. We installeren ons en kunnen wat uitrusten, want dat is wel nodig na zo'n lange reis. De volgende dag gaan we meteen al een blik werpen op de school. De kinderen rennen naar ons toe en laten niet los en nu, een week later is dat nog steeds zo... Meer hierover later. Greets Emily |